چوتاین واژه در دسته فرهنگ جغتايي قرار گرفته است . چوت[1]: تيشه‌ي بزرگ نجّاران. آلتی چوبی که در محاسبات؛ اعمال چهارگانه‌ی جمع، تفريق، ضرب و تقسيم را با آن انجام مي‌دهند و بيشتر در روسيّه و آسياي ميانه رايج است. [1]– مردم تبریز «چؤتگه» گویند. به شکل «چرتکه و چرتگه» در زبان فارسی نیز داخل گردیده است. این کلمه در زبان روسی نیز داخل گردیده است. از کلمات تقلیدی (اکوئیک) است. |