آت
آتْ. نام . اسم. (ص75س2ج1-ع52). آتْ. لَقَب. چنانكه گويند: «بَکْ اَنْکارْ آتْ بیِرْدی». یعنی ، فرمانروا او را لقب داد. و از آن است که به بزرگ قوم «آتْلِغْ» گفته می شود. < ←آتْلِغْ>. (ص75س3ج1-ع52). آتْ. <=اَتْ>. < ←اَتْ>/ اسب و < ←کُجُتْ>. (←ص274س4وص276س8ج1-ع164و165)