اُبْ
اُبْ کلمه ای است که در تاکید به کار رود. در سخنِ مردم چِگِل است : «اُبْ اُرُنْکْ». یعنی ، سفیدی سفید . نیک سفید. (ص 37 س 9 ج 1-ع 29)
اب
اَبْ ( به غُزی ) کلمه ای است که در مقام تاکید و مبالغه به کار رود ، هرگاه چیزی به نکوئیِ در حدّ کمال وصف کرده شود. چنانکه گویند : « اَبْ اَذْکُونانْک ». یعنی ، چیزی است کاملاً نیکو . و گویند : « اَبْ اَقْ » ، یعنی سفیدِ کاملاً روشنِ صاف. […]